METODY ROZWAŻANIA SŁOWA BOŻEGO

 

 

 

Tradycyjnie wyróżniało się trzy metody czytania Pisma świętego:

1. kursoryczną, która polega na czytaniu całego Pisma świętego od początku do końca bez opuszczeń;

2. systematyczną tylko pod jakimś kątem, np. wg wskazań tematycznych wyjętych z konkordancji lub zaczerpniętych z opracowań teologii biblijnej;

3. pragmatyczną, która śledzi rozwój Objawienia Bożego, posuwając się etapami dziejów zbawienia.

Te krótkie wiadomości nie odpowiadają w pełni na pytanie o dobrą lekturę Pisma świętego.

Trzeba poszukać właściwych zasad samego czytania. Najlepiej znaleźć je w samym Piśmie świętym. Zachęcał do tego już Blaise Pascal oryginalną zasadą: „Bóg dobrze mówi o Bogu”, mając na myśli działanie Ducha Świętego, który natchnął karty Biblii.

Tekst zaczerpnięty:

http://www.tychyrodzina.katowice.opoka.org.pl/jak_czytac.htm

III.Propozycje sposobów spotkania się z Bogiem w Słowie Bożym:

 

1. Lectio divina

Teoria

Lectio divina = Boże Czytanie, Boża Lektura. Od poznania Chrystusa - żywego słowa apostołowie pragnęli nim żyć. Chrześcijanie wszystkich czasów zawsze pielęgnowali żywą relację wobec Bożego Słowa. Kościół w ciągu wieków dawał Słowo i uczył nas ona czytania Słowa, a zarazem uczy nas, że Jezus - Słowo czyta nasze życie. Jeśli Mu na to pozwolimy wejdzie w nie krok po kroku, oświeci, uleczy, przemieni, ożywi. Słowo Boga - dzięki obecnej w nim mocy Ducha Świętego - gdy jest czytane, medytowane i modlitewnie kontemplowane, staje się duszą ożywiającą naszą egzystencję i przemienia nasze codzienne działanie i życie.

Praktyka

Oto zasadnicze etapy lectio divina: lectio, meditatio, oratio et contemplatio, actio.

I.LECTIO (lektura): CO MÓWI TEKST?

- Znajdź sobie miejsce, które pomoże Ci wyciszyć się zewnętrznie i wewnętrznie.

- Ucałuj Pismo Święte z miłością i adoracją.

- Czytaj wybrany tekst słowa Bożego powoli i półgłosem. Takie czytanie pomaga w zrozumieniu opisanej sytuacji, zanalizowaniu postaci, miejsca, wydarzenia.- Staraj się czytać tekst całym sobą: całym umysłem, sercem i wolą.

II.MEDITATIO (medytacja): CO MÓWI DO MNIE?

- Staraj się zrozumieć tekst dogłębnie. Pytaj siebie: "Co Bóg mówi do mnie?".

- Skup swój umysł i poszukaj ukrytej prawdy.

- Koncentruj się na słowie, a nie na sobie. Bogactwo słowa będzie Ci pomagało poznać i zrozumieć siebie.

-Zatrzymaj się nad fragmentem, który przykuł Twoją uwagę- to jest Twoje "słowo-klucz", czyli emocje, czyny, które dotykają cię szczególnie.

- Rozpocznij lekturę cichym głosem – Powtarzaj to słowo lub zdanie, które przykuwa twoją uwagę - nasycaj się nim.

- Szukaj wyjaśnienia Pisma przez Pismo - tzn. powiąż słowo lub zdanie z jakimś innym słowem Pisma, które przychodzi ci na myśl Przylgnij do słowa nowego, które cię zadziwia lub niepokoi.

- Powtarzaj je i rozważaj. Jak Maryja zachowuj słowo w sercu i czekaj na światło i zrozumienie. - Wypisz słowa, które dzisiaj najbardziej do ciebie przemówiły. Umieść je na widocznym miejscu jako "drogocenny klejnot dnia".

III.ORATIO (modlitwa): CO MÓWIĘ BOGU?

- Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Otwórz swoje serce i pozwól mu mówić do Pana.

- Módl się prosto i spontanicznie – mów o przeżyciach które rodzi w Tobie Słowo, podziel się owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio".

-Wyrażaj Słowo szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. - Uwielbiaj Boga i dziękuj Mu za to Kim jest w twoim życiu.

- Przywołaj na pamięć co Bóg uczynił w historii twojego życia.

- Błagaj Go, proś, wołaj, wyrażaj swoje cierpienie.

- Możesz tak się modlić w każdej chwili, w wybranym czasie, podczas Eucharystii i Liturgii Słowa, różańca...

- CONTEMPLATIO (kontemplacja): CO BÓG MI MÓWI?

Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Trwaj przed Bogiem całym sobą. Trwaj w zachwycie, dziękczynieniu, uwielbieniu...

Módl się obecnością…

- Staraj się milczeć i pozostawać w bezruchu, w skupieniu.

- Otwórz się na łaskę kontemplacji, czyli bądź z Bogiem tam gdzie On przebywa

- Trwaj w doświadczeniu oczekiwania i spojrzenia. Najważniejsze jest przebywanie w głębokiej więzi z Nim samym.

- Staraj się patrzeć Jego oczyma na siebie, na drugich, na wydarzenia i pozwól, aby wszystko przenikała Jego łaska. Kiedy zaczniesz widzieć z perspektywy Boga, wtedy zaznasz pokoju.

- ACTIO (działanie): I na tym nie koniec!

Słowo powinno stać się życiem! Gdzie? W Twoich myślach, słowach, wyborach dnia dzisiejszego!

Więcej: (w kolejności jakościowej) http://www.biblista.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=662&Itemid=8

http://www.lectiodivina.pl/

http://pl.wikipedia.org/wiki/Lectio_Divina

w naszej diecezji

http://radom.biblista.pl/

 

2. Karmelitańska metoda modlitwy biblijnej.

Teoria

Św. Teresa z Avila nazywa medytację rozmową, sam na sam, po wiele razy powtarzaną z Tym, o którym wiem, że mnie kocha.  Na takiej właśnie rozmowie opiera się Metoda karmelitańska. Dla metody kluczowym wyrażeniem jest miłosna uwaga (atención amorosa – św. Jan od Krzyża). Dla naszych potrzeb trzeba jasno uwypuklić: medytacja jest trwaniem w obecności Boga, a nie w swoich stanach świadomości czy uczuciowych, jest zajmowaniem się Bogiem, a nie sobą, jest wsłuchiwaniem się w Boga, rozmową z Nim, a nie słuchaniem siebie.

Praktyka

Przygotowanie dalsze do rozmyślania –

- Chodź w obecności Boga przez cały dzień, unikaj grzechów i rozproszeń, szukaj i wypełniaj wolę Bożą objawioną w Biblii.

Przygotowanie bliższe do rozmyślania –( zaczynające się 15 minut przed modlitwą)

- Porzuć wszelkie zajęcia i przygotuj ciało, umysł i duszę do modlitwy.

- Obudź pragnienie spotkania z Bogiem.

- Proś o łaskę dobrej modlitwy.

- Wykonaj znak krzyża. Uklęknij. Wzbudź w  sobie wizerunek Chrystusa.

- Wzywaj na pomoc Ducha Świętego.

Czytanie

- Karm Słowem swoją duszę i pogłębiaj tajemnice wiary.

Rozmyślanie - ( refleksja nad przeczytanym tekstem)

- Pogłębiaj zrozumienie darów, obietnic, miłości Bożej.

- Pobudzaj serce do miłosnej rozmowy z Bogiem żywym.

Modlitwa wewnętrzna = Modlitwa serca

- Prowadź modlitwę serca. (Modlitwa serca – to ćwiczenie w miłości, okazywanie jej na wszelkie sposoby Chrystusowi, Ojcu i Duchowi Świętemu lub Najświętszej Pannie

Słowem - serdeczna rozmowa, wiele razy powtarzana, w słowach prostych, wprost z serca płynących. To jest właśnie główna część karmelitańskiej metody modlitwy myślnej, określonej przez św. Teresę jako poufne przebywanie z Bogiem.)

- Opowiedz Bogu o Twoim odkryciu Jego miłości.

Zakończenie:

dziękczynienie 

- Okaż Bogu wdzięczność, iż raczył oświecić, mówić do Ciebie, być z Tobą, działać w Tobie uzdrawiając, pocieszając bądź umacniając w wierności i cierpliwości.

oddanie się 

- Ofiaruj Bogu siebie na służbę, przez popełnianie drobnych czynów ku Jego czci, przez resztę dnia, np. opanowanie języka, wzroku, wyrzeczenie słodyczy, odmówienia sobie jakichś dozwolonych radości czy przyjemności. Takie ofiary umacniają naszą wzajemną przyjaźń i miłość.

prośba 

- Proś by Cię przyjął i przyszedł nam z pomocą w potrzebach. (Prośby te mogą być konkretne i dotyczyć naszych postanowień, walk wewnętrznych czy też trudności zewnętrznych.)

Więcej:

http://irekpot.republika.pl/modlitwa/jan/jan.htm

http://karmelitanka1.blog.onet.pl/Odkrywanie-powolania-karmelita,2,ID256413516,n

Za to karmelici bosi połączyli Lechio divina z metoda karmelitańską patrz:

http://www.ocds.katowice.opoka.org.pl/index2.php?module=content&id=11#

 

3. Medytacja biblijna.

Teoria

Przed rozpoczęciem medytacji należy wybrać sobie konkretny tekst biblijny. Przeczytać go uważnie kilka razy, aby poznać dobrze najpierw jego treść. Zastanowić się następnie, nad czym chciałbym się zatrzymać w tym tekście. Co mnie w nim uderza w sposób szczególny? Przez co czuję się przyciągany, a przez co odpychany? Uświadomić sobie przez chwilę, że staję przed Bogiem, moim Stwórcą i Odkupicielem. Św. Ignacy radzi wspomóc się pytaniem: „jak Bóg, Pan nasz, patrzy na mnie?” Prosić w krótkiej modlitwie Ducha Świętego o światło i moc do dobrego odprawienia medytacji: o głębokie zrozumienie Słowa Bożego oraz poznanie, w jaki sposób oświetla ono moje życie. Św. Ignacy usilnie zaleca, aby każdą medytację czy kontemplację poprzedzać „Modlitwą przygotowawczą”, która streszcza Fundament Ćwiczeń: Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały jego Boskiego Majestatu.

Praktyka

A.WYCISZENIE (zewnętrzne i wewnętrzne skupienie, wyłączenie z wrzawy życiowej)

OBECNOŚĆ (wyraźne uświadomienie sobie, że stoi się przed Bogiem żywym)

ADORACJA (ciało ma wyrażać duchowe przekonanie)

PROŚBA (prosić o dobrą modlitwę i jej owoce)

B)BIERZ I CZYTAJ (czytaj wolno, uważnie, bezinteresownie, tak jak byś czytał list od ukochanej osoby)

PATRZ I ROZWAŻAJ (co dany tekst, zdanie znaczy dla mnie dzisiaj, wyobraź sobie scenę wydarzenia biblijnego, włączyć w to rozum, wyciągnąć wnioski)

ROZMAWIAJ Z BOGIEM (Powiedz to, co ci się kojarzy, tak jak przyjaciel do przyjaciela)

WZNIEŚ DUCHA KU BOGU (co cię uderza, co bulwersuje, porusza, zwróć uwagę na mocniejsze punkty. Zatrzymaj się przy tym, nie idź dalej, odpocznij przy Panu. To ma być modlitwa serca)

ŻYJ I DZIAŁAJ (postanowienie praktyczne. Rób roztropne postanowienia. Nie mnóż ich)

C)ZAKOŃCZENIE (podsumowanie modlitwy np. psalm)

 

Więcej:

http://www.duszki.pl/poogladaj_poczytaj/biblia/medytacja_biblijna.html

 

4. Różaniec biblijny – Różaniec z dopowiedzeniami

Teoria

Różaniec biblijny  jest szczególnym sposobem modlenia się na różańcu a za razem rozważania Pisma Świętego. Nawiązuje on bezpośrednio do formy, która wykształciła się na początku XV-go wieku w opactwach kartuzów w Trewirze i Marienfloss za sprawą trzech błogosławionych: Adolfa von Essen, Małgorzaty Bawarskiej i Dominika z Prus. Polega on na tym, aby każde Zdrowaś Marioskładające się na różaniec jest poświęcone jakiemuś wydarzeniu z życia Pana Jezusa, jakie znamy z Ewangelii, lub też Słowu, które wypowiedział. W trakcie odmawiania przechodzimy kolejno, od jednego zbawczego wydarzenia do następnego, wraz z Jezusem drogę, którą On sam przeszedł i prosimy nieustannie Jego Matkę, aby nam w niej towarzyszyła jako najlepsza przewodniczka ewangelicznych tajemnic. Owocem zaś modlitwy staje się coraz większe upodobnienie do Niego.

Praktyka

- Znajdź sobie miejsce, które pomoże Ci wyciszyć się zewnętrznie i wewnętrznie.

- Ucałuj różaniec.

- Rozważaj daną tajemnicę możesz tez  przeczytać wybrany tekst słowa

- Po każdym Zdrowaś Mario dodaj adekwatne dopowiedzenie.

Więcej:

http://mateusz.pl/duchowosc/js-rb.htm - bardzo dobre polecam

http://th-www.if.uj.edu.pl/~gierula/Myst_Lucis/pliki/dopowiedzenia.html

 

5. Metody św. Karola de Foucauld

Teoria

Należy również wspomnieć o metodach św. Karola de Foucauld. Jedna z nich polega na uświadomieniu sobie w akcie wiary, co się zamierza czynić, a następnie - na przykład po lekturze fragmentu Nowego Testamentu - zapytaniu Boga, co ma nam do powiedzenia. Później należy zapewnić Boga, że właśnie to chciało się Mu powiedzieć, wreszcie zamilknąć i tylko wpatrywać się w Ukochanego.

Praktyka

I.1.Uświadom sobie kim jesteś i przed kim stoisz

2.Po przeczytaniu wybranego tekstu (np. wybrany fragment z NT) pytaj:Co masz mi do powiedzenia Panie?

3.Nie mów nic. Wycisz się. Wpatruj się w Ukochanego. Skup się na Jego obecności

II. Podziel czas, który masz do dyspozycji na kilka części i poświęć każdą z części na to, czego Bóg oczekuje od Ciebie na modlitwie, czyli:

a. uwielbiaj Jezusa przez wydarzenia twego życia

b. ciesz się wraz z Jezusem lub cierp z Nim

c. uświadom sobie swój grzech, przyjmij przebaczenie i przebacz

d. dziękuj za siebie i innych

e. proś za siebie i innych

Więcej o św. Karolu de Foucauld, jego duchowości i kontemplacji:

http://www.kongresruchow.pl/formacja/modules/artykuly/article.php?articleid=263

http://www.jumerle.konin.lm.pl/index_fichiers/Page941.htm

z:

http://forum.oaza.pl/viewtopic.php?t=9197

 

6. Metoda  franciszkańska

Teoria:

Franciszkańska duchowość posiada bardzo prosta metodę medytacji. Nazywa sie ona AMOR. Co ten skrót oznacza? AMOR to po łacinie - MIŁOŚĆ. A - Adoracja - Postawienie sie w Bożej obecności i uwielbienie Najwyższego. M - Medytacja - Duchowe pochylenie nad tekstem z Biblii lub jakiegoś świętego (np. "Napomnienia" - św. Franciszka ). O - Oracja - Modlitwa do Boga w kontekście przeczytanego słowa. R - Rezolucja - (wnioski) - praktyczne postanowienia do wykonania w życiu, będące konsekwencja spotkania z Bogiem na modlitwie. Medytacja franciszkańska jest kilkuwiekową metodą pracy duchowej, powstała w oparciu o prakty

REGUŁA ŻYCIA

REGUŁA - PROPOZYCJA KASI CITKO DLA WSPÓLNOTY

 

 

Katarzyna Citko

 

            Od ponad pięciu już lat, wciąż bardziej i bardziej zachwyca mnie Bóg. Dlatego, pociągnięta Jego miłością chcę złożyć świadectwo mówiące o mojej drodze do Niego. Tych, których poruszą moje słowa, zapraszam do budowania razem naszej Wspólnoty, jako namiotu osobistego spotkania z Bogiem Żywym i uwielbienia Go, oraz jako narzędzia ewangelizacji ludzi zagubionych w meandrach współczesnego świata.

 

 

Reguła życia: Bóg – ja – bliźni

(Wersja skrócona, dla Wspólnoty, w oparciu o moją prywatną regułę)

 

I.

Bóg sam wystarczy

 

            Bóg jest Tym, Który zachwyca, powołuje i pierwszy obdarza nieskończoną miłością (1J 4,19). Wszystko pochodzi od Niego (1Krn 29, 11; Kol 1, 15-20), dlatego pełnienie Jego woli jest podstawowym nakazem i równocześnie porywem serca. Jemu należy się uwielbienie w każdej chwili, w każdej życiowej okoliczności. Pragnienie mistycznego zjednoczenia z wybranym na Króla i Mistrza Jezusem pojawia się na drodze nawrócenia, śmierci starego człowieka (Ef 4, 21-24) i szukania Pana na ścieżkach naszej egzystencji. Tylko On jest Drogą, Prawdą i Życiem (J 14,6).

           

II.

Jezu, cichy i pokornego serca,

uczyń serce moje według serca Twego

 

            Piękny jest radykalizm pójścia za Jezusem, drogą Jego błogosławieństw zKazania na Górze (Mt 5-7). Radością dzieci Boga jest chęć wcielenia w życie ewangelicznych cnót czystości, ubóstwa oraz posłuszeństwa. Czystość jest postawą wierności wobec Dekalogu w ramach obranego stanu życia, małżeńskiego lub wolnego. Ubóstwo jest stanem ducha wychylonym ku nadziei i wyrażającym się w nieprzywiązaniu do bogactwa oraz próżnej sławy, w wolności od gromadzenia niepotrzebnych materialnych dóbr i od ulegania splendorowi tego świata. Posłuszeństwo, jako najwyższa forma wolności i przyjaźni z Jezusem Chrystusem, uznaje we wszystkim Jego prymat, ale też wyraża się w podporządkowaniu decyzjom lidera Wspólnoty, a także wierności Kościołowi katolickiemu oraz nauczaniu ex catedra jego zwierzchników.

            Podążając za Jezusem, dobrze jest rozpoczynać każdy dzień od krótkiego zawierzenia i oddania Mu swego życia, a w ciągu całej doby praktykować wybrane przez siebie formy modlitwy, włącznie z modlitwą ustawiczną. Namiot Spotkania  (Wj 33, 7), to przede wszystkim adoracja i kontemplacja – najbardziej owocne drogi poszukiwania Oblicza Boga ŻywegoCodzienna Eucharystia, częsta spowiedź, najlepiej u stałego spowiednika, udział w rekolekcjach wspólnotowych, czytanie Pisma świętego i praktykowanie Lectio Divina, modlitwa Liturgią Godzin i oddawanie dziesięciny na ewangelizację, mogą stać się dla każdego stałymi, życiodajnymi praktykami, podejmowanymi z radością. Do tych osobistych praktyk zachęca określona przez naszą Wspólnotę reguła Przymierza z Bogiem.

 

III.

Dla Jego bolesnej męki,

miej miłosierdzie dla nas i całego świata

 

            Wobec bliźnich, dobrze jest przyjąć postawę współodczuwania, łagodności, pokory, pomocy, zapominania o sobie; ale także zdecydowania i szczerości. W relacjach z nimi, siłą przewodnią nie powinna być chęć przypodobania się i kompromis, lecz zawsze wyzwalająca Prawda (Ps 25, 5; J 8, 32; J 16, 13). Łaską jest jednak powstrzymywanie się od wyrażania negatywnej oceny oraz od niechęci wobec innych i wykluczanie tego wszystkiego, co nie należy do porządku miłosierdzia.

            Ufność w moc modlitwy wstawienniczej (Wj 32, 11-14; Łk 23, 34a; 1 Tm 2, 1-4) wzywa nas do podjęcia jej codziennej praktyki, za bliskie osoby z rodziny, ze Wspólnoty, za księży; ale także za nieprzyjaciół oraz tych, którzy Boga nie znają lub od Niego odeszli.

            Siłę wzrostu (1 Kor 3,7) dobrze jest czerpać ze wspólnie przeżywanej Eucharystii oraz z formacji duchowej oferowanej przez Wspólnotę Chrystusa Dobrego Pasterza. Naszym celem jest czynne uczestnictwo w proponowanych przez nią dziełach nowej ewangelizacji (Iuvenescit Ecclesia), dążenie do osobistego rozwoju duchowego (1Kor 14, 1a) i wzajemna pomoc (Gal 6, 2) w drodze do świętości (Kpł 11, 45).

            Piękne jest pragnienie serca, aby inni ludzie widzieli w nas i przez nas Oblicze miłosiernego Chrystusa.

 

 

 

            Do realizowania tej propozycji duchowego rozwoju, opartej o moją prywatną regułę życia, zapraszam przyjaciół ze Wspólnoty Chrystusa Dobrego Pasterza, którzy tak jak ja, chcą wzrastać duchowo i owocować, na chwałę Boga i dla budowania Jego Królestwa na ziemi.

GALERIA

Święta

Czwartek, Wielki Tydzień
Rok B, II
Wielki Czwartek

Polecamy strony